หนึ่งในกรรมวิธีเห็นผี ที่ได้รับการยืนยันว่าเห็นประมาณ 60% ก็คือ การนั่งถัดลงมาจากบันได แล้วมองกลับขึ้นไป จะเห็นว่ามีอะไรบางอย่างมาอยู่บนบันได
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ ว่าผมเอาวิธีนี้ไปทำเอง แต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องของเพื่อนผม ชื่อกล้า ที่เคยเอาวิธีนี้ไปลองทำมาแล้ว และได้เห็นอะไรบางอย่าง ที่ทำให้จากเดิมที่คนไม่เชื่อเรื่องผี กลายมาเป็นคนกลัวผีแบบสุดจิตสุดใจ
กล้าเล่าว่า สมัยก่อนตอนที่เรียนม.ปลาย มันได้อยู่โรงเรียนที่ออกจะไฮโซๆ หน่อย อยู่ใจกลางเมือง เพื่อนที่ไปเรียน ส่วนใหญ่ก็ขับรถมาเองทั้งนั้น ซึ่งกล้าเองก็มีเพื่อนสนิทอยู่กลุ่มหนึ่ง ที่มันมักจะติดรถไป-กลับ บ้านอยู่บ่อยๆ บางทีก็แอบหนีไปเที่ยวตอนกลางคืนบ้าง โดยอ้างกับพ่อแม่ว่าจะติวสอบกัน
การเที่ยวกลางคืนของกลุ่มกล้า ไม่ได้หมายถึงการไปผับ ไปบาร์อะไรทำนองนั้นนะครับ เพราะอย่างที่บอก ตอนนั้นม.ปลาย อายุยังไม่ถึง เข้าสถานที่พวกนี้ไม่ได้ การเที่ยวกลางคืนของกลุ่มกล้า คือการไปคามสถานที่ต่างๆ ที่ลือกันว่ามีผี หรือสิ่งเร้นลับสิงสถิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นบ้านร้าง โรงงานร้าง แม้กระทั่งในวัด พวกนี้ก็เคยไปกันมาแล้ว ผลที่ได้ก็คือ ไม่ค่อยจะเจอผีสักเท่าไร ถึงบางคนในกลุ่มจะบอกว่า สัมผัสได้ก็เถอะ แต่ตัวกล้าก็ไม่ได้เห็นเอง มันเลยไม่เชื่อ
จนกระทั่งวันหนึ่ง พวกกล้า ได้นัดกันไปลองของเหมือนเดิม คราวนี้สถานที่คือโรงเรียนร้าง กล้าบอกว่า รู้สึกจะเป็นอดีตโรงเรียนคอนแวนต์ แต่เกิดไฟไหม้ขึ้นกลางวันแสกๆ บนอาคารเรียน จนมีนักเรียนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก เหตุการณ์นั้นส่งผลให้โรงเรียนดังกล่าวต้องปิดตัวลง และถูกทิ้งร้าง
พอดีว่าวันนั้น กล้าได้เข้าไปที่เว็บไซต์หนึ่ง ที่บอกวิธีเห็นผีทั้งหมด 10 วิธีด้วยกัน หนึ่งในนั้น ก็คือการนั่งบนบันไดขั้นบนสุด แล้วลงบันไดด้วยการนั่งถัดลงมา จนถึงบันไดขั้นสุดท้าย ให้มองกลับขึ้นไปด้านบน ผีจะมาให้เห็น กล้าเลยกะว่า จะใช้วิธีนี้นี่แหละในคืนนี้
เมื่อถึงเวลาประมาณ 3 ทุ่ม พวกกล้าก็ออกเดินทางเพื่อไปโรงเรียนร้างแห่งนั้น โดยใช้รถของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม ขับมาได้สัก 30 นาที ก็ถึงหน้าโรงเรียน ที่ประกอบด้วยป้ายโรงเรียน รั้วอัลลอยด์ที่สนิมขึ้น และต้นไม้ที่ขึ้นรกรุงรัง
พวกกล้าจอดรถไว้ด้านหน้าโรงเรียน ก่อนจะเดินลัดเลาะเข้าไป ผ่านกำแพงด้านหนึ่ง ซึ่งถูกต้นกร่างเบียดจนพัง
บรรยากาศภายในโรงเรียนตอนนั้นน่ากลัวมาก รอบตัวมีแต่ต้นกระถิน และไม้เลื้อยต่างๆ พันเกี่ยวเต็มไปหมด พวกกล้าต้องเดินฝ่าดงหญ้าเข้าไป จนกระทั่งถึงด้านหน้าอาคารเรียน
อาคารเรียนที่นี่มีอยู่ทั้งหมด 4 อาคารด้วยกัน แต่ละอาคารมีทางเชื่อมถึงกัน ว่ากันว่าตอนนั้น ไฟเริ่มไหม้จากอาคาร 2 ก่อน แล้วมันก็ลามไปยังตึกต่างๆ อย่างรวดเร็ว นักเรียนหลายคนหนีไฟไม่ทัน ถูกไฟคลอกตายอย่าอนาถ
พวกกล้าเดินฝ่าดงกระถิน ตรงเข้าไปในอาคาร 1 ก่อน จากสภาพแล้ว ที่นี่น่าจะถูกทิ้งร้างมานานมาก เพราะมีต้นไม้ขึ้นคลุมเต็มไปหมด แต่สิ่งที่ยังไม่หายไปก็คือ รอยเขม่าที่เกิดจากไฟไหม้ตอนนั้น
พวกกล้าเดินสำรวจไปเรื่อยๆ จนถึงชั้น 4 ระหว่างนั้น มีเสียงดัง ครืด ดังขึ้นที่ชั้น 3
ทุกคนหยุดเดิน ก่อนจะถามกันว่า “เสียงอะไรวะ” แต่ก็ไม่มีใครตอบได้
เมื่อขึ้นไปถึงชั้น 4 แล้ว พวกกล้าก็พากันเดินผ่านทางเชื่อมอาคาร เพื่อไปยังอาคาร 2 ซึ่งเป็นต้นเพลิงคราวนั้น
สภาพของอาคาร 2 ก็เหมือนกับอาคาร 1 ถูกต้นไม้ขึ้นปกคลุม ทุกคนพากันเดินลงมาที่ชั้น 3
เมื่อถึงชั้น 3 กล้าบอกกับเพื่อนว่า “พวกมึง เดี๋ยวกูจะใช้วิธีเห็นผีตรงนี้นะ” แล้วก็เล่าวิธีการให้เพื่อนๆ ฟัง
ทุกคนเห็นดีด้วย เลยให้กล้าทำที่บันไดที่ลงจากชั้น 3 ไปชั้น 2
ก่อนทำ กล้าตะโกนลั่นอาคารเลยว่า “ถ้าผีมีจริง ออกมาให้กูเห็นหน่อยเด๊ะ” ก่อนจะนั่งลงที่บันไดขั้นบนสุด แล้วค่อยๆ ถัดลงไป
หลังจากผ่านไป 10 นาที ในที่สุด กล้าก็ไปถึงบันไดขั้นแรกที่ชั้นสอง จากนั้น มันก็หันกลับขึ้นไป ตามวิธีการเป๊ะ
ไม่มีอะไรปรากฏขึ้นที่ชั้น 3
กล้าเลยลุกขึ้น แล้วพูดกับเพื่อนว่า “ไม่เห็นจะมีอะไรเลย”
ยังไม่ทันขาดคำ จู่ๆ ก็มีเสียงดัง ครืด ขึ้นที่ชั้น 4 ตามด้วยเสียงฝีเท้าจำนวนมาก ที่ดูเหมือนว่ากำลังวิ่งลงมา ระคนกับเสียงร้องไห้กระจองอแง สลับกับเสียงว่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย
คราวนี้ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลย พวกกล้ารีบวิ่งหนีลงมาจากอาคารทันที จนมาถึงหน้าอาคาร กล้าถูกเพื่อนต่อว่าเสียยกใหญ่ ว่า ไหนว่าไม่มีอะไรไง แล้วเมื่อกี้นี้คืออะไร
กล้าเองก็ตอบไม่ได้ ทันใดนั้น จู่ๆ เพื่อนคนหนึ่งก็แหกปากร้องออกมาสุดเสียง พร้อมกับชี้ไปที่อาคารเรียน กล้าหันกลับไป แล้วก็ได้เห็นว่า มึคนจำนวนมากทั้งเด็กและผู้ใหญ่ กำลังยืนเรียงรายอยู่ในอาคาร ทุกคนมีสภาพตัวดำเกรียมเหมือนกับถูกเผามา แต่ตากลับเป็นสีแดงฉาน และที่สำคัญ ทุกคนกำลังชี้นิ้วมาที่กลุ่มกล้า
ทุกคนแหกปากร้องลั่น พร้อมกับวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่สนแล้วว่าจะต้องวิ่งฝ่าเถาวัลย์ กระถิน หรืออะไรบ้าง จนพอออกมาถึงรถ ทุกคนก็มีสภาพสะบักสะบอม มีใบไม้ติดตามหัว ตามตัวเต็มไปหมด
พอหมาถึงรถ จู่ๆ หมาที่อยู่แถวนั้น ก็หอนขึ้นพรอมๆ กัน
ทุกคนไม่พูดอะไรอีก พากันขึ้นรถ แล้วกลับบ้านด้วยอาการขนพองสยองเกล้า
หลังจากนั้น กล้ากลายเป็นคนที่กลัวผีมากไปเลย และทุกคนในกลุ่ม ก็ไม่มีใครไปลองของในที่ใดอีก ตราบจนกระทั่งเรียนจบ
