เรื่อง…อย่าท้าผี

และคืนนี้พวกเราตัดสินใจจะไปท้าพิสูจน์ เหตุผลที่อยากไปเพราะผู้หญิงที่ตายเป็นเพื่อนที่เคยเรียนกับพวกเรา ช่วงเวลาที่เราไปถึงนั้นไม่ดึกมากนักประมาณสามทุ่มกว่า บ้านหลังนี้ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กลางป่าช้าเพราะมันทั้งมืดและเปลี่ยว แต่ก่อนบริเวณนี้มีเพื่อนบ้านอยู่หลายหลังแต่ไม่รู้ด้วยสาเหตุใดถึงได้ย้ายออกไปกันหมด ติดประกาศขายบ้านกันเป็นแถว บ้านแถวนี้เป็นลักษณะบ้านตึกแถว 2 ชั้นครึ่งติดกัน 5 หลัง ตอนนี้กลายเป็นบ้านว่างทั้งหมด ทำให้บรรยากาศน่ากลัวมากขึ้นอีก เมื่อรวบรวมความพร้อมเราก็ตัดสินใจเดินเข้าป่า แต่ก่อนไปไอ้เก่งก็ได้พูดว่า “ถ้ากูเจอผีของไอโน้ตนะ กูจะรอหอมแก้มสักทีเลย มึงเชื่อกู” พวกเราหัวเราะชอบใจเพราะไอ้เก่งปกติมันเป็นคนไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้จากที่ทุกคนเป็นสายแข็งก็กลายเป็นสายอ่อนพร้อมจะวิ่งกันหมด พวกเราเข้าไปในบ้านเห็นรอยเปื้อนของคราบเลือด มันแห้งติดเป็นจุด ๆ และรอยเลือดที่ลากไปเป็นทางอย่างชัดเจน เหมือนว่าเลือดที่ติดตามพื้นนั้นเพิ่งจะเกิดเมื่อไม่นานนี้ พวกเราตัดสินใจขึ้นไปชั้นสองของบ้าน พวกเราเคยมาแล้วตอนที่โน้ตยังมีชีวิตอยู่ เลยรู้ว่าเธอนั้นเคยอยู่ที่ห้องไหน
ในขณะที่พวกเราสำรวจก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไรมีแต่ความหนาเย็นเท่านั้นที่รู้สึก แล้วตอนที่พวกเราจะออกจากห้องนั้น เราเห็นเธอมายืนที่ประตูทางออก แล้วยกมือพร้อมที่จะกอดใครสักคนในนี้ เธอพูดว่า “ไอ้เก่งมึงคิดจะทำอะไรกู มาสิ มาสิ” พวกเราร้องลั่นบ้านออกไปไหนไม่ได้เพราะว่าโน้ตยืนขวางประตูไว้ แต่สำหรับไอ้เก่งมันคงกลัวสุดขีดจึงได้กระโดดออกทางหน้าต่างและตกลงมาด้านล่าง แล้วไม่นานร่างของโน้ตก็หายไป

พวกเรารีบมาดูเก่งที่ด้านล่าง สภาพของเก่งตอนนี้เป็นลมหมดสติ พวกเรารีบพามันขึ้นมอเตอร์ไซด์แล้วขี่ออกไปยังโรงพยาบาล หมอได้ตรวจร่างกายโดยละเอียดให้ความเห็นว่าเก่งจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต สมองกระทบกระเทือนอย่างมากและกระดูกสันหลังเคลื่อนทั้งหมด ที่สำคัญที่แก้มของเก่งนั้นมีรอยบวมช้ำทั้ง 2 ข้าง พวกเราขวัญเสียจิตตก ….