เรื่อง…สัมภเวสี ตอนจบ

ฉันลงรถร้องไห้แบบคนเสียสติ (สามีเล่าให้ฟัง)ถามอะไรก็ตอบแบบมั่วไปหมด สามีก็สำรวจเนื้อตัวฉันก็ไม่พบรอยบาดเจ็บแต่อย่างใดไม่พบอะไรผิดสังเกต แล้วคนก็เริ่มเข้ามาสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันใช้เวลาพักใหญ่ทำใจ แล้วก็เล่าเหตุการณ์ให้กับทุกคนฟัง พร้อมกับที่หน้ารถของฉันก็มีรอยมือจับสีดำเหมือนถ่านติดที่หน้ารถ 2 มือด้วยเช่นกัน มันจึงเป็นหลักฐานแน่ชัดว่าฉันไม่ได้โกหก ทุกคนต่างก็เริ่มกลัวกันเล็กน้อยต่างก็คิดว่าจะกลับกันอย่างไร และจะทำอย่างไรต่อไปดี ไม่นานนักก็มีรถตำรวจเข้ามาหาแล้วก็สอบถามกับฉันว่าคุณขับรถผ่านมาจากทางเมื่อกี้ใช่หรือไม่ เพราะก่อนหน้านี้มีเหตุรถชนคน มีแต่รอยเลือดเป็นทางและกว่าจะมาเจอคนก็ห่างจากที่เกิดเหตุเกือบ 300 เมตร ตำรวจจึงตรวจสอบรถของฉัน ก็ไม่มีร่องรอยการชนแต่อย่างใด ตำรวจจึงถ่ายรูปไปแล้วก็ถามถึงรอยที่ด้านหน้ารถว่าเกิดมาจากอะไร ก็ได้เล่าให้คุณตำรวจฟังไป ตำรวจก็ตกใจเล็กน้อยเพราะตอนที่เข้าไปตรวจรอยนิ้วมือที่ฝ่ากระโปรงรถ มันเป็นรอยยุบตามรอยมือลงไปเลย คนธรรมดาทำไม่ได้แน่นอน

พวกเราตัดสินใจเดินทางกลับพร้อมกันไปด้วยกันทางเดียวกัน แต่ไปคนละเส้นทาง เราขับรถตามกันมาทั้งหมด 4 คัน จนเกือบจะพ้นจากซอยสู่ถนนใหญ่ จู่ๆ ก็มีเหมือนหมาวิ่งเข้ามาชนที่ด้านข้างรถ เสียงดังสนั่นและรถคันหลังก็เห็นเช่นกันว่าสิ่งที่เข้ามาชนนั้นคล้ายกับหมาแต่ไม่ใช้หมาแน่นอน มันชนเสร็จก็วิ่งหายไปทางป่าหญ้าเล็กๆ

ฉันตกใจร้องเสียงดังลั่นรถ สามีไม่จอดรถขับต่อไปอย่างมีสติจนออกมาถึงที่ปั้มน้ำมัน ตัดสินใจจอดรถลงไปดูก็เจอคล้ายกับรอยตีนที่ใหญ่กว่าคนเกือบเท่าตัวที่ด้านข้างตัวรถ ทำให้หลายคนขวัญผวากันไปตามๆ กัน แล้วสามีก็ถามฉันว่า “ตอนที่คุณไปจุดธูปขอหวยจากผีป่าช้าเมื่อเดือนก่อน คุณถูกหวยหรือเปล่า” ฉันถูกหวยเกือบแสนบาทและไม่บอกใครทั้งสิ้น ไม่คิดว่าเรื่องที่ไปขอไว้จะเป็นจริงด้วย คงเป็นสิ่งที่ฉันรับปากว่าถ้าฉันถูกหวยฉันจะเลี้ยงผีที่ป้าช้านี้ 3 วัน แน่นอน มันคงเป็นสัมภเวสีที่มาทวงแน่ๆ