กฤษเริ่มคลายความกลัวขึ้นเมื่อเห็นดิวเดินเข้ามากับแพทด้วยท่าทางสบายๆ เขาลองใช้มือแตะไหล่ของแพท “เฮ้อ ค่อยยังชั่วนึกว่าถูกผีหลอก เอ่อตะแต่ยังไงก็ต้องกลับก่อนล่ะพอดีมีธุระด่วนพอดี” ดิวรีบดึงมือกฤษไว้เมื่อเห็นว่าเขากำลังรีบร้อนออกจากบ้าน “เดี๋ยว มึงจะรีบไปไหน เราสองคนมีเรื่องจะคุยกับมึง” กฤษเริ่มหน้าซีดเมื่อดิวทำหน้าขึงขังและกดไหล่ให้เขานั่งบนเก้าอี้
“มึงมีอะไรเหรอวะ กะกูต้องรีบไปนะเว้ย” กฤษพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “ความจริงกูรู้ว่าแพทไม่ได้ตายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่ะ แล้วกูก็รู้แล้วด้วยว่าผู้ชายที่มึงบอกว่าเป็นแฟนใหม่แพทน่ะ ความจริงเป็นแค่เพื่อนสาวของเค้า เมื่อคืนแพทเล่าให้กูฟังแล้ว” กฤษเริ่มหน้าซีดลงเรื่อยๆ “อะ อ้าวเหรอ งั้นเราก็เข้าใจผิดน่ะสิ ขะขอโทษนะแพท ขอโทษนะเว้ยไอ้…….” กฤษยังไม่ทันที่จะพูดจบดิวก็พูดขัดขึ้น “ขอโทษเหรอ กูว่ามันง่ายไปนะ” ดิวเดินเข้ามายืนตรงหน้ากฤษและจ้องมองมาอย่างโกรธเคือง
มึงไปตามจีบแพทตอนที่อยู่เมืองนอกด้วยเหรอวะทำไมกูไม่เห็นรู้เลย แพทบอกว่าตอนที่เรียนอยู่ที่นั่นมึงไปตามตื๊อเค้าทุกวันจนเค้ารำคาญ “อะไรวะ กะ ก็ตอนนั้นกูไม่รู้นี่หว่าว่าแพทเป็นแฟนมึง เพิ่งมารู้ตอนที่มึงส่งรูปให้กูดูตอนที่มึงติดต่อแพทไม่ได้เองนะเว้ย ที่มึงจะให้กูช่วยดูให้ว่าแพทเป็นยังไงบ้าง กูถึงได้ส่งรูปที่แพทควงกับผู้ชายให้มึงดูไง กูมาเรียนเมืองนอกตั้งแต่ไฮสคูลมึงก็รู้นี่ มาก่อนแพทตั้งหลายปีนะเว้ย” กฤษพยายามพูดแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก แต่แพทบอกกูว่าเค้าปฏิเสธมึงด้วยการเอารูปคู่ที่ถ่ายกับกูให้มึงดูว่ากูเป็นแฟนเค้า แล้วยังบอกอีกว่าให้มึงเลิกยุ่งกับเค้าซะ แต่มึงก็ยังตื๊อไม่เลิกไม่ใช่เหรอวะ ขนาดมึงเห็นรูปกูแล้วมึงยังไม่เลิกยุ่งกับเค้าเลย” ดิวคาดคั้นกฤษอย่างหนักเพื่อให้รับสารภาพ “ช่วงที่กูติดต่อไปแพทเรียนหนักมากเลยตอบไลน์กูได้ไม่มาก พอถึงช่วงที่การเรียนเริ่มอยู่ตัวจะติดต่อกูก็มาถูกรถชนอาการสาหัสซะก่อนเลยไม่ได้ติดต่อกูมาเลย พอเริ่มอาการดีขึ้นจะติดต่อกูกลับมาก็ติดต่อกูไม่ได้ตอนนั้นเป็นช่วงที่กูทำมือถือหายพอดี
“มึงตั้งใจหลอกกูว่าแพทมีแฟนใหม่ มึงทำแบบนั้นทำไม พอมึงรู้แล้วว่าแพทเป็นแฟนกูมึงยังจะตามตื๊อแพทอีก มึงทำแบบนั้นทำไม” ดิวมองกฤษด้วยแววตาที่โกรธแค้น เขาโกรธจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปนขึ้นมาชัดเจนเหมือนกับว่ามันจะแตกออกมา เขาก้มหน้าลงมาจ้องตากฤษตอนนี้ดวงตาเขาเป็นสีแดงก่ำ “เฮ้ยไอ้ดิว มึงเป็นอะไรวะ เฮ้ย นี่มึง มึง” กฤษตกใจสุดขีดเมื่อเส้นเลือดที่ที่ขมับของดิวเริ่มปูดโปนยิ่งกว่าเดิมและดวงตาของเขาก็มีเลือดไหลออกมาราวกับว่าเขากำลังร้องไห้ด้วยความโกรธแค้น
“มึงรู้หรือเปล่าว่าก่อนหน้าที่แพทจะกลับมากูถูกยิงตาย มึงคงไม่รู้สินะ หึหึถ้าอย่างนั้นก็รู้ไว้ซะว่ากูตายแล้ว” ดิวพูดอย่างเกรี้ยวกราดและก้มหน้าจนชิดกับหน้าของกฤษ เส้นเลือดที่ปูดออกมาจนน่ากลัวนั้นตอนนี้มันแตกออกมาจนเลือดกระเด็นไปเปื้อนหน้าและตัวของกฤษเต็มไปหมด กฤษร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวเขาพยายามลุกจากเก้าอี้และวิ่งหนีไปหน้าบ้าน แต่แพทก็มายืนขวางหน้าเขาไว้
“พะ แพท มะมาเร็วไอ้ดิวมันเป็นผีหนีเร็วเราถูกผีหลอก” กฤษพยายามจับมือแพทให้วิ่งหนี “แพทขอโทษนะ” กฤษแปลกใจที่อยู่ๆแพทก็มาบอกขอโทษในช่วงเวลาคับขันแบบนี้เขาจึงหันไปมอง “พะ แพท นี่แพทก็เป็น ผะผี ผีหลอก ช่วยด้วยยยย” สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้กฤษตกใจสุดขีด เพราะตอนนี้สภาพของแพทเละยิ่งกว่าร่างของดิวหลายเท่า สมองของแพทไหลออกมาเลอะไปทั่วตัวและร่างกายที่มีแต่เลือดส่งกลิ่นคาวจนเขาเกือบจะอาเจียนออกมา “แพทขอโทษที่หลอกกฤษว่าแพทยังไม่ตาย
“มะ มึงสองคนหลอกกู ช่วยด้วยผีหลอก” กฤษพยายามจะวิ่งหนีแต่ก็ถูกดิวมายืนดักอยู่ข้างหน้า “ช่วยไม่ได้ ก็มึงหลอกกูก่อน ทีนี้มึงรู้หรือยังว่าการโดนหลอกจากคนที่ไว้ใจมันเป็นยังไง” กฤษเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นเขาไม่มีแรงแม้แต่จะยืนอีกต่อไป ร่างอันน่าสยดสยองเดินตรงเข้าหาเขา “กูขอโทษที่หลอกมึง แต่มึงไม่เห็นเคยสำนึกเลยว่ามึงหลอกกูจนทำให้กูกับแพทต้องเลิกกัน” “แพทก็ขอโทษที่ต้องหลอกกฤษ แต่กฤษทำกับแพทก่อน กฤษเป็นเพื่อนที่แย่มากนะ” ร่างทั้งสองหัวเราะอย่างโหยหวนด้วยความสะใจที่หลอกกฤษได้สำเร็จ จากนั้นก็มลายหายไปกลายเป็นความว่างเปล่าทิ้งร่างที่สิ้นสติของกฤษให้นอนอยู่บนพื้นอย่างเดียวดาย
