เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับหญิงสาวคนหนึ่ง ชื่อว่าบัว
ปัจจุบัน บัว เป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง งานอดิเรกของเธอคือ ชอบเดินป่า บัวมักจะนัดกันกับเพื่อน ไปแบ็กแพ็คกันในป่าอยู่เสมอ ซึ่งบัว นับว่าเป็นนักเดินทางชั้นดีพอสมควร เพราะจะเดินตามคำแนะนำของพราน ในช่วงฤดูใดที่ป่าปิด พรานไม่ให้เข้า เธอก็เชื่อ ไม่ดันทุรังจะเข้าไปให้ได้ เหมือนกับนักเดินป่าบางคน แต่แม้จะทำตามที่พรานป่าแนะนำ บัวและเพื่อนๆ ก็ยังเจอกับเรื่องแปลกๆ ในป่าอยู่เสมอ มีหลายเรื่องมากที่เธอได้เจอมา แต่วันนี้ ขอยกเอาเรื่องนี้มาก่อนแล้วกัน และถ้ามีโอกาส คงจะได้นำเรื่องอื่นๆ มาเล่าต่อไป
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ช่วงเวลาที่เกิดเรื่องนี้ น่าจะเป็นช่วงเดือนพฤศจิกายนของเมื่อ 2 ปีก่อน เวลานั้น ป่าหลายๆ แห่ง กลายเป็นสถานที่ที่เรียกว่า Unseen Thailand นักท่องเที่ยวจะนิยมไปเดินป่า กางเต้นท์กันในช่วงนี้ แน่นอนว่า บัวก็นัดกับเพื่อนๆ ว่าจะไปเดินป่ากันในช่วงวันหยุดยาวที่จะถึงนี้
เมื่อถึงวันเดินป่า บัวและเพื่อนๆ อีก 5 คน ก็เดินทางไปที่ป่าแห่งหนึ่งในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ป่าแห่งนั้นยังเรียกได้ว่า มีความอุดมสมบูรณ์มากพอสมควร มีน้ำไหลตามลำธาร ลำห้วย ตามปกติ ไม่เหมือนกับป่าที่อื่น ที่พวกลำห้วย ลำธาร มักจะเหือดแห้งไป
ก่อนเข้าป่า ก็เหมือนเดิม บัวและเพื่อนๆ ได้ไปหาพรานป่า ที่อาศัยอยู่แถวนั้น เพื่อขอคำแนะนำ ว่าควรเดินอย่างไร พักที่ไหน จึงจะไม่เป็นอันตราย พรานก็แนะนำมาว่า ป่าช่วงนี้ปลอดภัย เดินได้ตามปกติ แต่ต้องจับเส้นทางน้ำไว้ อย่าออกห่างแหล่งน้ำ เพราะอาจหลงป่าได้ ทุกคนก็รับฟัง หลังจากนั้นก็พากันเข้าป่า
บัวบอกให้เพื่อนๆ ทำตามที่พรานแนะนำ คือ พยายามเดินเกาะแหล่งน้ำไว้ โชคดีที่ว่า เพื่อนที่มาด้วยกันในครั้งนี้ ไม่มีใครที่มีนิสัยรั้น จะเดินตามใจชอบอย่างเดียว ทุกคนเชื่อฟัง และทำตามที่บัวบอก จนกระทั่งเที่ยงของวันนั้น ทุกคนได้หยุดพักที่น้ำตกเล็กแห่งหนึ่ง นำเสบียงที่เตรียมมา ออกมากนกัน บางคนก็เล่นน้ำ หลังจากนั้นก็พากันเดินต่อ ช่วงนี้ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรมากนัก ตราบจนกระทั่งค่ำ
เมื่อค่ำลง เพื่อนคนหนึ่งชื่อว่าก้อย ก็ถามบัวว่า คืนนี้จะนอนกันที่ไหนดี
ทุกคนหันมองซ้ายมองขวากันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เพื่อนคนหนึ่ง ชื่ออิฐ จะมองเห็นว่า มีเนินที่อยู่ไม่ห่างจากจุดที่กำลังยืนอยู่นี้มากนัก จึงแนะนำทุกคนว่าให้ไปนอนที่นั่น
เมื่อบัวเห็นเนินดังกล่าว ก็เห็นดีด้วย ว่าน่าจะเป็นที่พักที่เหมาะดี จึงพากันเดินไปบริเวณนั้น แต่เมื่อที่หมาย ก็พบว่า มีชาวบ้าน 2 คน เป็นชายวัยกลางคนทั้งคู่ กำลังตัดกิ่งไม้อยู่
บัวสงสัย ว่าทำไมตอนที่หันมามองตรงนี้ จึงไม่เห็นชาย 2 คนนี้ แล้วพวกเขามาจากไหนกัน แต่บัวก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ
ชาย 2 คนนั้นหันมาเห็นกลุ่มเดินป่าของบัวยืนอยู่ พวกเขาทำหน้าฉงนเล็กน้อย ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะถามว่า พวกเอ็งมาทำอะไรกัน
บัวตอบไปว่า “พวกเรามาเดินป่ากันค่ะลุง พวกลุงอยู่แถวนี้หรือคะ”
ชายอีกคนตอบกลับมาว่า “ใช่ พวกเราอยู่ตรงหมู่บ้านใกล้ๆ นี้ พวกเอ็งจะมาพักกันใช่ไหม ไปพักในหมู่บ้านของพวกข้าดีกว่า อย่าอยู่ตรงนี้เลย สัตว์มันชอบมากินน้ำกัน”
คราวนี้ ก้อยเป็นคนที่ตอบรับไปทันทีว่า ค่ะ ด้วยน้ำเสียงลิงโลด
บัวหันไปถลึงตาใส่ก้อย เพราะในใจคิดว่า ไม่อยากไปรบกวนชาวบ้านเขา อีกอย่าง ไม่รู้ว่าชายสองคนนั้นมาดีหรือมาร้าย จะหลอกไปไหนหรือเปล่าก็ไม่รู้
ดูเหมือนชาย 2 คน จะรู้ว่าบัวคิดอะไรอยู่ พวกเขายิ้มเล็กน้อย และชายคนแรกที่ทักทายพวกบัว ก็พูดว่า “เออ พวกข้าไม่พาเอ็งไปฆ่าหรอก หมู่บ้านอยู่แค่นี้นี่เอง ตามมา” พอพูดจบ ชายทั้งสองก็หันหลัง และเดินนำไปข้างหน้า
คราวนี้ บัวไม่รู้จะทำยังไง เลยพาเพื่อนๆ เดินตามชาย 2 คนนั้นไป
เพียง 3 นาที ก็มาถึงหมู่บ้านที่ชาย 2 คนนั้นบอก ลักษณะเป็นเหมือนหมู่บ้านของชาวเขา มีคนอาศัยอยู่มากมาย ทั้งเด็ก คนหนุ่ม คนสาว คนแก่ บางคนก็อยู่ในบ้าน บางคนก็กำลังนั่งผิงไฟอยู่ด้านหน้าบ้านของตัวเอง แต่เหมือนกันก็คือ พอเห็นว่ามีคนแปลกหน้ามา พวกเขาจะยิ้มให้ตลอดทาง เลยทำให้พวกบัว และเพื่อนๆ หายกลัวไปได้บ้าง
ชาย 2 คนนั้น พาพวกบัวเดินไปที่หน้าบ้านตัวเอง แล้วบอกว่า “พวกเอ็งจะพักกันในบ้านก็ได้นะ”
บัวเลยตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพวกเราตั้งเต้นท์นอนกันตรงนี้ดีกว่า”
ชายคนหนึ่งเลยตอบกลับมาว่า “ตามใจพวกเอ็ง”
พวกบัวตั้งเต้นท์กันบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ ห่างจากบ้านของชายคนนั้นมาเล็กน้อย ระหว่างนั้น ก้อยกพูดว่า “ดีนะ ที่เรามาพบหมู่บ้าน เลยนอนกันสบายเลยคืนนี้”
ไม่มีใครพูดอะไรอีก ทุกคนแยกย้ายกันเข้านอน จนกระทั่งเช้า
เมื่อถึงตอนเช้า ระหว่างที่บัวกำลังจะตื่นนอน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงของก้อย ร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียง
เธอรีบออกมาทันที เพื่อจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่เธอก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่า บริเวณหมู่บ้านที่เห็นเมื่อคืน ตอนนี้ได้หายไปแล้ว ที่มาแทนที่ คือ เจดีย์เก็บกระดูกหลายสิบองค์ แถมรอบๆ เจดีย์ ก็มีต้นไม้ขึ้นรบทึบไปหมด แสดงว่าไม่มีใครเข้ามาที่นี่นานแล้ว
แล้วหมู่บ้านที่เห็นเมื่อคืนนี้คืออะไร บัวคิดอย่างตระหนก พร้อมกับรีบปลุกเพื่อนคนอื่นๆ ให้ตื่น แล้วรีบเก็บเต้นท์ออกไปจากที่นี่โดยไว เมื่อทุกคนตื่นมาเห็นสภาพดังกล่าว ก็ช็อคไม่แพ้กัน
เมื่อเก็บเต้นท์เสร็จ พวกบัวรีบไหว้หมู่เจดีย์เก็บกระดูกเหล่านั้นทันที ก่อนจะออกจากป่าเลย ไม่คิดจะเดินต่ออีก
ทุกวันนี้ บัวยังไม่รู้เลยว่า หมู่บ้านแห่งนั้น ที่เจอในคืนนั้น มันคืออะไรกันแน่ และชาย 2 คน ที่มาต้อนรับพวกตนนั้น แท้จริงแล้วมีตัวตนอยู่ไหม รู้แต่ว่า หลังจากเหตุการณ์นั้นเป็นต้นมา บัวจะทำบุญ กรวดน้ำให้ชาย 2 คนนั้นอยู่เสมอ และกล่าวขอบคุณ ที่ให้พวกตนเข้าไปพักในที่ของเขา
