หลังจากฟังเรื่องที่นิคเล่า แจ๊คก็ตัดสินใจไปช่วยนิคตามหาศพของท๊อป วิญญาณที่ถูกป้องฆ่าตาย “ผมชวนไอ้เต้ กับไอ้เปาด้วยนะพี่ ไปหลายๆคนจะได้ช่วยกัน”
“พวกมึงรีบไปขุดศพไอ้ท๊อปขึ้นมาก่อนที่พวกมันจะไปถึง ได้ยินว่ามันจะเดินทางกันตอนเช้าพวกมึงรีบไปกันคืนนี้เลย ได้เรื่องยังไงโทรบอกกูด้วย ไปรีบไปได้แล้ว” ป้องสั่งการลูกน้องหลังแอบได้ยินแจ๊คกับนิคคุยกัน
นิคยืนมองท๊อปที่ลอยอยู่เหนือพื้นด้วยท่าทีหวั่นๆ “พี่ต้องไปตอนนี้เลย พวกมันรู้เรื่องแล้วมันจะไปขุดศพผมคืนนี้ พี่ต้องไปเดี๋ยวนี้เลย ”วิญญาณท๊อปพูดด้วยความโกรธแค้น หน้าตามเริ่มบิดเบี้ยวตามแรงแค้นที่ประทุออกมา “ดะ ได้ ได้ พี่จะโทรบอกเพื่อนๆก่อน แล้วจะไปกันเลย ” นิครับปากทั้งที่ยังมีสีหน้าหวาดกลัว เขารีบกดโทรศัพท์หาแจ๊ค และเพื่อนทันที
เต้ขับรถมารับนิค แจ๊คและเปา ตอนสองทุ่ม เป็นเวลาไล่เลี่ยกันกับที่ลูกน้องของป้องทั้งสามคนออกเดินทาง “เฮ้ย จอดตรงแถวนี้เลย รถเข้าไม่ได้แล้วเราต้องเดินเข้าไป ” นิคบอกตามที่ได้สื่อสารกับวิญญาณของท๊อป “พี่ป้องครับ เอาไงดี ผมเห็นพวกมันมากันแล้วครับ” ลูกน้องโทรศัพท์รายงานป้องเมื่อเห็นพวกแจ๊คเดินเข้ามาในป่า “โธ่เว้ย ไหนมันว่าจะไปตอนเช้าไงวะ พวกมึงจัดการเก็บมันทุกคนอย่าให้เดือดร้อนมาถึงกูนะ ถ้าสำเร็จกูจะตอบแทนมึงอย่างงาม ” หลังจากรับคำสั่งจากป้องแล้ว ลูกน้องทั้งสามคนก็เข้าไปซุ่มรออยู่ในป่า
“ไอ้นิค ตะ ตอนนี้มึงเห็นน้องเค้าหรือเปล่าวะ เค้าอยู่ตรงไหนวะ” เปาถามเสียงสั่น “ตอนนี้ไม่เห็นแล้ว” นิคตอบพร้อมกับหันไปมองรอบๆ “อ้าว แล้วเราจะไปกันถูกเหรอวะ” เต้ถามขึ้นบ้าง “เดินไปเรื่อยๆ ใกล้จะถึงที่ฝังศพผมแล้ว” อยู่ดีๆ แจ๊คที่เดินแบบเงียบๆมาตลอดก็ตอบขึ้นมา ทุกคนมองหน้ากันแต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร “น้องครับ เอ่อ ไปทางไหนต่อ อ้าวเฮ้ยพี่แจ๊คหายไปไหนวะ” เต้ที่หันมาถามทางกับท๊อปที่อยู่ในร่างแจ๊ค ตกใจที่ไม่เห็นแจ๊คเดินตามา เต้และเปาหันมามองหาแจ๊ค แล้วเปาก็ตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึง “เฮ้ย นั่นพี่แจ๊คบีบคอใครอยู่วะ” แจ๊คบีบคอลูกน้องคนหนึ่งของป้อง จนตัวเขาลอยขึ้นจากพื้น เขาพยายามบอกให้คนที่เหลือยิงใส่แจ๊ค ป้องในร่างแจ๊คโยนเขาลงกับพื้นจนหัวกระแทกและสลบไป แล้วหันมาจัดการกับอีกคนแทน “มึงจะทำอะไรกู มึงฆ่ากูไม่ได้แล้ว มึงฆ่ากูไปแล้ว กูตายแล้ว มึงต้องตายตามกูไป” เขาพูดโดยมีเลือดไหลออกจากปาก หัวของเขาเริ่มบุบลงไปทีละน้อย เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้คนร้าย เลือดและสมองไหลทะลักออกมาจนเลอะหน้าคนร้าย “อ๊าก!! ช่วยด้วย อย่าทำผมเลย กลัวแล้ว ฮือ ฮือ ไอ้ป้องมันจ้างผมมา ไม่เอาแล้ว ผมขอโทษ ฮือ ฮือ” เขาร้องไห้ด้วยความกลัวสุดขีดจนกระทั่งหมดสติไป …
