ท๊อปทิ้งร่างเขาลงกับพื้นแล้วเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วไปขวางหน้าคนร้ายที่เหลือ ที่กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต “มึงจะไปไหน มึงหนีกูไม่พ้นหรอก” ท๊อปตะคอกใส่คนร้ายและบีบคอเขาอย่างแรง ตอนนี้หน้าของแจ๊คมีเส้นเลือดปูดโปน และตาถลนออกมาจากเบ้าด้วยความโกรธแค้นสุดขีด “น้อง หยุดได้แล้ว ถ้าพวกมันตายพี่แจ๊คจะเดือดร้อน เขาจะโดนข้อหาฆ่าคนตายนะ ให้ตำรวจจัดการพวกมันเถอะพี่ขอร้อง พาพี่ไปที่หลุมศพเถอะ” นิคขอร้องให้ป้องหยุดทำร้ายพวกมัน เพราะกลัวแจ๊คจะเดือดร้อน ท๊อปปล่อยคนร้ายลงกับพื้นเขาหมดสติไปอีกคน เต้และเปายืนตัวสั่นเอามือปิดหน้า จนกระทั่งสภาพของแจ๊คกลับสู่ปกติ ทั้งสองคนจึงค่อยเปิดหน้าออกและเดินตามไปที่หลุมศพ ทั้งหมดช่วยกันขุดดินเพื่อนำศพขึ้นมา ยกเว้นแจ๊คที่ตอนนี้นอนหมดสติอยู่ที่พื้น
“ทำไมพวกมันไม่ติดต่อมาวะ มันฆ่าพวกไอ้แจ๊คหรือยังวะ โธ่เว้ย กูหนีไปอยู่กับพวกที่ชายแดนดีกว่า” ป้องเดินไปเดินมาอยู่ในห้องอย่างกระวนกระวาย เมื่อคิดขึ้นได้เขาก็เก็บเสื้อผ้าเตรียมจะหนี “โอ๊ย อะไรวะเนี่ย” ป้องร้องด้วยความเจ็บปวด หลังจากร่างของเขากระเด็นไปชนกับตู้เสื้อผ้าเข้าอย่างจัง ท๊อปปรากฏตัวขึ้น เขายืนคร่อมตัวป้องไว้ เลือดไหลจากหัวหยดลงไปที่ตัวป้อง ความโกรธแค้นอย่างหนักที่มีต่อป้อง ทำให้เขามีพลังงานพอที่จะปรากฏตัวให้ป้องเห็นโดยไม่ต้องอาศัยร่างคนอื่นอีกต่อไป “มึงมันเลว มึงฆ่ากู กูรู้ความลับของมึงเรื่องที่มึงขายยา มึงฆ่าปิดปากกู แต่มึงจะไม่ได้อยู่ทำชั่วอีกแล้ว ตำรวจกำลังมามึงต้องรับโทษ ถ้าพี่นิคไม่ขอร้องกูไว้ กูคงฆ่าลูกน้องมึงตายหมดแล้วรวมทั้งมึงด้วย” ท๊อปกระชากผมป้องขึ้นมาให้จ้องหน้าของเขาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด น้ำหนองและสมองที่ไหลทะลักออกมา เขามองป้องอย่างสะใจ “มึงตีกูด้วยไม้ แล้วก็ยิงกู มึงมันเลว มึงดูหน้ากูสิ ผลงานที่พวกมึงทำกับกูไว้ไง กูเป็นเด็กกำพร้าจนๆส่วนมึงอยู่สุขสบาย ขายยา ฆ่าคนก็ยังรอดมาได้จนทุกวันนี้ แต่ตอนนี้มึงหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว” เขาตะโกนเสียงดังก้องเข้าไปในโสตประสาทของป้อง ป้องลมลงเอามืออุดหูและหมดสติไป
“ขอบคุณพวกน้องๆมากนะครับ ที่ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ตำรวจ และให้การเป็นประโยชน์มากๆ คนร้ายสามคนนั้นพร้อมใจกันซัดทอดนายป้อง อีกทั้งหลักฐานพวกท่อนไม้ และถุงมือที่คนร้ายฝังไปพร้อมกับศพ ทางเจ้าหน้าที่จะส่งไปพิสูจน์หาดีเอ็นเอของคนร้ายต่อไป คิดว่าก็คงเป็นของนายป้องและพวก” ยังไงทางเราจะประสานงานกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กรุงเทพฯ ที่ตอนนี้เข้าจับกุมตัวนายป้องไว้ได้แล้ว เพื่อส่งคนร้ายสามรายนี้ไปให้อีกทีนะครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจขอบคุณนิค แจ๊ค เต้ และเปา พร้อมขึ้นรถกลับไปที่สถานีตำรวจ หลังจากบอกให้ทั้งสี่คนไปให้ปากคำเพิ่มเติม
“เรื่องจบไปแล้วก็ดีนะ กูปวดเมื่อยตัวไปหมดอย่างกับไปออกรบมาแน่ะ นี่กูไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆ นะเว้ย กูถูกผีน้องเค้าสิงจริงๆเหรอวะ” แจ๊คถามด้วยความงง ถึงแม้ว่าเขาจะปวดเมื่อยตัวไปหมด แต่ก็เป็นคนเดียวที่ไม่สามารถให้ข้อมูลกับตำรวจได้เลยเพราะไม่รู้สึกตัว และจำเหตุการณ์ต่างๆไม่ได้ “จริงสิครับ ผมเป็นพยานได้ หึหึ พี่เคยบอกว่าอยากเจอผมไม่ใช่เหรอ ก่อนไปผมมาขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ช่วยเรื่องคดีของผม โดยเฉพาะพี่แจ๊ค พี่ช่วยผมได้มากเลย” พูดจบท๊อปก็หายวับไปกับตา ทำเอาทุกคนตกใจจนเข้าไปกอดกันกลมอยู่บนเตียงนอน “ฮือ ฮือ ไม่เป็นไรน้อง ไม่ต้องมาก็ได้ โธ่ ยังอุตส่าห์มาขอบคุณ ฮือ ฮือ” แจ๊คตกใจสุดขีด ที่อยู่ดีๆวิญญาณของท๊อปก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเขา แล้วก็เลือนหายไป
หลังจากเหตุการณ์ผ่านพ้นไป ทุกคนก็หาเวลาไปทำบุญให้ท๊อปอยู่บ่อยๆ และไม่มีใครพบวิญญาณของเขาอีกเลย
