ตามเนื้อหาตำราเกี่ยวกับความตาย ได้ระบุไว้ว่าในขณะที่คนเราหลับ จะมีสภาวะทางจิตที่ค่อนข้างนิ่ง และในช่วงเวลานี้นี่แหละ ที่บางครั้งวิญญาณจะมาติดต่อสื่อสารผ่านทางความฝัน สมใจ คือหนึ่งในผู้ที่เคยได้ประสบกับเหตุการณ์ดังกล่าว ซึ่งก่อนหน้านั้น ตัวเธอไม่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องวิญญาณเลย ไม่ว่าจะเป็นความฝัน อาการขนลุก และอื่นๆ ยิ่งการพบเจอกับวิญญาณแบบกับตา ยิ่งไม่เคยเจอเลย จนกระทั่งครั้งหนึ่ง ที่เธอได้ไปค้างคืน ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง ชานกรุงเทพมหานคร
ในคืนแรก ขณะที่สมใจกำลังนอนหลับอยู่ เธอก็ได้ฝัน ซึ่งเธอคิดว่า มันช่างเป็นฝันที่ชัดเจนเสียนี่กระไร ราวกับว่าตอนนั้นสมใจกำลังตื่นอยู่อย่างนั้นแหละ ในฝัน สมใจได้เห็นว่าตัวเองกำลังมายืนอยู่ด้านหน้าโรงแรมที่พัก แต่ในขณะนั้น ด้านหน้าโรงแรม ไม่มีใครอยู่เลย มีเพียงตัวสมใจเท่านั้น สมใจมองไปรอบๆแล้วก็ได้เห็นว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าบันไดโรงแรม อะไรก็ไม่ทราบ บันดาลให้สมใจเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น แต่เธอไม่เห็นหรอก ว่าหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไร เพราะผู้หญิงคนนั้นยืนหันหลังให้สมใจ รู้แต่ว่า เป็นผู้หญิงผมยาว สวมเสื้อสีชมพู กระโปรงพลีท เมื่อเดินเข้าไปถึง ยังไม่ทันที่สมใจจะได้พูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า ฉันอยู่ที่นั่น ฉันอยู่ที่นั่น พร้อมกับชี้นิ้วขึ้นไปที่ชั้นสองของโรงแรม และยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไร สมใจก็สะดุ้งตื่นขึ้นเสีย
ก่อน
วันรุ่งขึ้น สมใจก็ออกไปทำงานในตัวจังหวัดตามปกติ กลับมาก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปซื้อกับข้าวกิน จากนั้นกลับมาอาบน้ำ เข้านอน สรุปว่าวันนั้น สมใจลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเสียสนิท
ในคืนที่ 2 สมใจก็ได้ฝันอีกครั้ง ในฝันตัวเองมายืนอยู่หน้าโรงแรม ที่เดียวกับที่ฝันเมื่อวาน บรรยากาศต่างๆเหมือนกันเป๊ะ และที่สำคัญ ผู้หญิงสวมเสื้อสีชมพู กระโปรงพลีท ก็มายืนอยู่ที่เดิมด้วย คราวนี้สมใจเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นเลย เพื่อจะถามว่า คุณเป็นใคร และมาทำอะไรกันแน่ แต่เมื่อเดินไปถึงยังไม่ทันจะได้ถาม ผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ทำบุญให้ฉันด้วย” น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นช่างเยือกเย็นอย่างประหลาด สมใจเลยถามกลับไปว่า “คุณเป็นใครกันล่ะ แล้วจะให้ฉันทำอะไร” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาว่า “ฉันอยู่ที่นี่ ฉันไปไหนไม่ได้ ช่วยทำบุญให้ฉันที” สมใจยิ่งฉงนหนักกว่าเดิมเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูด จึงถามกลับไปว่า “คุณอยู่ที่ไหนเหรอ” คราวนี้ผู้หญิงคนนั้นยื่นมือมาจับข้อมือของสมใจไว้ สมใจถึงกับสะดุ้งเพราะมือนั้นเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง จากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ออกเดิน โดยจูงมือสมใจไปด้วย สมใจรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนั้นเดินเร็วเหลือเกิน เร็วกว่ามนุษย์ปกติทั่วไป แต่น่าแปลก ที่การเดินตามไปกับผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกเหนื่อยเลย
ผู้หญิงคนนั้นพาสมใจขึ้นไปบนชั้น 2 ก่อนจะพาเดินไป จนกระทั่งถึงห้องตรงกลาง หมายเลข 208 สภาพของห้อง ก็ดูเหมือนห้องปกติธรรมดาทั่วไป เมื่อถึงหน้าห้อง ผู้หญิงคนนั้นก็พูดว่า “ฉันอยู่ที่นี่” หลังจากนั้น สมใจก็สะดุ้งตื่นและด้วยความอดรนทนไม่ไหว เนื่องจากรู้สึกว่า ตนเองฝันอย่างนี้มา 2 คืนแล้ว จึงเดินลงไปที่ชั้น 2 (สมใจพักอยู่ชั้น 4) เพื่อจะดูให้รู้แน่ๆ ว่าสิ่งที่ฝันไปนั้นมันคืออะไร
และพอเดินมาถึงห้อง 208 สมใจก็ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะเลยทีเดียว เพราะสภาพของห้อง 208 ในฝันเหมือนกับห้องธรรมดาทั่วไป แต่พอมาดูจริงๆ พบว่าที่ประตูห้อง มีการน้ำไม้ 2 อัน มาตอกปิดประตูจนเป็นรูปกากบาท นั่นหมายความว่า ห้องนี้เป็นห้องปิดตาย อีกทั้งประตูห้องของโรงแรมนี้ ก็เป็นในลักษณะเปิดออกข้างนอก เพราะฉะนั้นห้องนี้ที่ถูกเอาไม้มาตอกปิดด้านนอก จึงไม่มีทางจะเปิดประตูได้
และด้วยความสงสัย สมใจจึงไปถามพนักงานด้านล่าง ตอนแรกพนักงานตอบบ่ายเบี่ยงไป ว่าห้องนั้นชำรุดจนสมใจต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าตนเองเจออะไรมา เมื่อพนักงานได้ฟังก็มีท่าทีตกใจ ก่อนจะเล่าให้ฟังว่า ห้อง 208 เคยมีผู้หญิงมาเช่า แล้วกินยาฆ่าตัวตายภายในห้องนั้น สาเหตุของการฆ่าตัวตายนั้นคืออะไร ยังไม่มีใครทราบจนทุกวันนี้ หลังจากนั้น ก็มักจะมีคนเจอผู้หญิงคนนั้นอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะคนที่เข้าพักห้อง 208 จนเจ้าของโรงแรมต้องตัดปัญหา ด้วยการนำไม้มาตอกปิดตายห้องนั้น แต่ถึงอย่างไร ก็ยังมีคนพบเจอกับผู้หญิงคนนั้นอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะที่ชั้น 2 แต่เธอไม่ได้มาหลอกหลอนอะไร แค่มาให้เห็น แล้วก็หายไป
พอหลังจากออกจากโรงแรมแล้ว สมใจก็ได้ไปทำบุญที่วัด อุทิศส่วนกุศลให้กับดวงวิญญาณของคนที่อยู่ห้อง 208 นั้น ก่อนจะอธิษฐานว่า ถ้าท่านมีอยู่จริง จะขอซื้อหวย แล้วสมใจก็ซื้อหวยที่มีเลข 208 อยู่ ปรากฏว่า เดือนนั้นสมใจถูกหวยเลขท้าย 3 ตัว จึงน่าจะเชื่อได้ว่า เธอคนนั้น คงจะมาตอบแทนที่สมใจได้ทำบุญไปให้อย่างแน่นอน
